به نقل از «آنا»

علت اصلی نابینایی در جهان درمان‌پذیر می‌شود

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۷۴۲۶۳

به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری آنا، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد، نوعی از مکمل روغن ماهی ممکن است کلید درمان یکی از علل اصلی نابینایی در جهان باشد؛ براساس این مطالعات علت اصلی نابینایی در جهان را می‌توان با یک قرص جدید روغن ماهی درمان کرد.

محققان نوع جدیدی از اسید چرب امگا ۳ را ابداع کردند که می‌تواند به شبکیه چشم برسد؛ این مکمل که DHA نام دارد در شبکیه موش‌ها موثر واقع شد و آسیب‌های بینایی را کاهش داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دکوزاهگزانوئیک اسید (Docosahexaenoic acid) که به اختصار  DHA (دی اچ آ) نامیده می‌شود، نوعی امگا ۳ است. این ترکیب همانند دیگر ترکیبات نظیر EPA، در ماهی‌های چرب به ویژه ماهی‌های آب‌های سرد نظیر ماهی‌هایی نظیر سالمون و کولی یافت می‌شود و یک اسیدچرب ضروری است. این ترکیب از آن جهت ضروری نامیده می‌شود که بدن قادر به ساخت میزان مورد نیاز خود نیست و باید نیاز خود را از طریق غذا و مکمل رفع کند. شناخته شده‌ترین ویژگی امگا ۳ خاصیت ضد التهاب آن است که سبب شده این مکمل غذایی را مکمل قرن بنامند. چرا که منشاء بسیاری از بیماری‌ها (دیابت، کبدچرب، بیماری قلبی و ...) التهاب است. در گذشته تحقیقات بر روی هر دو ترکیب امگا ۳ یعنی EPA و DHA انجام می‌شد، اما امروزه هر یک ازاین ترکیبات بصورت جداگانه مورد بررسی گرفته اند.

در مطالعه‌ای روی موش‌ها، این مکمل توانست ابتدا از روده به جریان خون جذب شود و سپس از جریان خون به شبکیه چشم عبور کند. این امر از دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن (AMD) جلوگیری کرد.  تخریب لکه زرد شبکیه‌ یا دژنراسیون ماکولا وابسته به سن یک بیماری چشمی است که می‌تواند دید مرکزی را تار کند. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که افزایش سن باعث آسیب به ماکولا بخشی از چشم که دید مستقیم را کنترل می‌کند می‌شود. ماکولا  بخشی از شبکیه (بافت حساس به نور در پشت چشم) است. دژنراسیون ماکولا یک عارضه شایع و علت اصلی از دست دادن بینایی در افراد مسن است که باعث نابینایی کامل نمی‌شود، اما از دست دادن بینایی مرکزی می‌تواند دیدن چهره‌ها، خواندن و رانندگی و را دشوار کند. این بیماری در برخی از افراد بسیار آهسته و در برخی دیگر سریع اتفاق می‌افتد.

طبق بررسی‌های صورت گرفته، موش‌هایی که با نوع جدید مکمل تغذیه شدند، پس از شش ماه، تقریباً ۱۰۰ درصد بهبودی در میزان امگا ۳ حیاتی موسوم به دی اچ آ در شبکیه چشم خود نشان دادند. نسخه آزمایشگاهی امگا ۳ که به نام دوکوزاهگزانوئیک اسید شناخته می‌شود، برخلاف آن چیزی که مکمل‌های رایج روغن ماهی را تشکیل می‌دهد، قادر به جذب از روده به جریان خون و سپس عبور از جریان خون به شبکیه بود.  

دانشمندان سال‌ها در حال بررسی این موضوع بوده‌اند که آیا مصرف اسید‌های چرب امگا ۳ می‌تواند از دست دادن بینایی، در درجه اول AMD، که یکی از علل شایع کاهش شدید بینایی در افراد مسن است را کاهش دهد یا خیر. در حال حاضر هیچ درمانی برای این عارضه وجود ندارد و پزشکان ارائه عینک یا سایر وسایل کمک بینایی به بیماران مسن را تجویز می‌کنند.

این ماده که معمولاً در مکمل‌های ماهی و روغن کریل یافت می‌شود، معمولاً شکلی از تری گلیسرول (TAG) DHA است که نمی‌تواند از جریان خون به شبکیه برود.

پروفسور سوگاسینی دوامانی در گروه پزشکی دانشگاه ایلینویز در شیکاگو و نویسنده اصلی این گزارش گفت: «LPC-DHA» رژیم غذایی در غنی سازی دی اچ آ شبکیه بسیار برتر از TAG-DHA است و می‌تواند به طور بالقوه برای رتینوپاتی‌های مختلف در بیماران مفید باشد.

این رویکرد یک رویکرد درمانی جدید برای پیشگیری یا کاهش اختلال عملکرد شبکیه مرتبط با بیماری آلزایمر و دیابت ارائه می‌دهد. مطالعات مربوط به اسید امگا ۳ خاص در انسان هنوز شروع نشده، اما نتایج امیدوارکننده اولیه نشان می‌دهد که بیش از ۲۳ میلیون نفر، تعداد کل آمریکایی‌هایی که مبتلا به رتینوپاتی مرتبط با دیابت یا دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن هستند، می‌توانند از مکمل‌های غذایی تازه فرموله‌شده بهره ببرند.

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و همچنین مبتلایان به دیابت گروهی از بیماری‌های چشمی نادر به نام رتینیت پیگمانتوزا، دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن و اختلالات پراکسی‌زومال که بر متابولیسم تأثیر می‌گذارند، اغلب دارای سطوح غیرطبیعی دی اچ آ شبکیه هستند که منجر به اختلالات بینایی می‌شود.

در حالی که امگا ۳ به شکل مکمل وجود دارد، اما به طور طبیعی در بسیاری از غذا‌ها از جمله ماهی آزاد و دیگر ماهی ها، سبزیجات برگ دار، نان سبوس دار و گردو نیز یافت می‌شود؛ محققان مکمل LPC-DHA خود را در موش‌های پرورش‌یافته آزمایش کردند تا فرآیند‌هایی مشابه آنچه در بیماری آلزایمر با شروع زودرس یافت می‌شوند را نشان دهند.

پس از شش ماه، موش‌هایی که روزانه با LPC-DHA تغذیه می‌شدند، ۹۶ درصد بهبودی در محتوای دی اچ آ شبکیه و همچنین حفظ ساختار و عملکرد شبکیه نشان دادند.
در همین حال، مکمل‌های TAG-DHA هیچ تأثیری بر سطح یا عملکرد دی اچ آ شبکیه نداشتند. در چشم‌های سالم، دی اچ آ در شبکیه متمرکز شده است، جایی که به حفظ گیرنده‌های نور، سلول‌هایی که نور را به سیگنال‌هایی که به مغز ارسال می‌شود تبدیل می‌کنند، کمک می‌کند. سطوح سالم دی اچ آ در شبکیه از آسیب ناشی از قرار گرفتن در معرض نور شدید و استرس اکسیداتیو محافظت می‌کند.

تحقیقات اخیر همچنین نشان داده است که افرادی که سطح دی اچ آ خون بالاتری دارند محافظت بالاتری در برابر بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های زوال عقل دارند.

پروفسور دوامانی گفت: افزایش دی اچ آ شبکیه در دوز‌های قابل انجام بالینی تا کنون امکان پذیر نبوده است، زیرا ویژگی سد خونی شبکیه با ویژگی سد روده ناسازگار است، اما این مطالعه از رویکرد جدید LPC-DHA رژیم غذایی استفاده می‌کند که بر موانع روده و خون شبکیه غلبه می‌کند و عملکرد شبکیه را بهبود می‌بخشد.

دوز توصیه شده محققان طبق توصیه مؤسسه ملی سلامت و انجمن قلب آمریکا معادل حدود ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلی گرم اسید‌های چرب امگا ۳ در روز در انسان بود.

محققان که این هفته یافته‌های خود را در نشست سالانه انجمن بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی آمریکا ارائه خواهند کرد، گفتند که مطالعات بیشتری برای تایید اینکه دی اچ آ برای استفاده در انسان بی‌خطر و مؤثر است، مورد نیاز است.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: امگا 3 آسیب بینایی زوال عقل دژنراسیون ماکولا بیماری آلزایمر جریان خون ماهی ها امگا ۳ موش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۷۴۲۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«مه مغزی» عارضه جدید کرونا

به گزارش قدس خراسان، سرفه‌های خشک، تنگی نفس، تب، کاهش اکسیژن خون و گاهی مرگ، سناریو تلخی بود که در دسامبر ۲۰۱۹ در ووهان چین برای جهان نوشته شد و همه را درگیر کرد؛ اما این همه ماجرا نبود و با پایان همه‌گیری این بیماری مرگبار، حالا در میان روزمرگی‌هایمان شاهد تنگی نفس و سرفه‌های خشک روح و روانمان هستیم که بی‌صدا در گوشه‌ای از زندگی خزیده‌اند، گاه مضطرب و دستپاچه، گاه افسرده و زمانی گیج و منگ روی پاهایی لرزان، جسم خسته و بی‌جانشان را جابه‌جا می‌کنند و حتی در خواب هم آرام و قرار ندارند و با کابوس‌های شبانه درگیرند. عواقبی که بیشتر از همه گریبانگیر کادر درمان خط مقدم مبارزه با کرونا شد.

تأثیرات روحی- روانی کرونا بر کادر درمان پررنگ‌تر از بقیه بود

یک عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در این باره به خبرنگار ما می‌گوید: اگرچه استرس شغلی در همه مشاغل وجود دارد؛ اما در حرفه‌هایی که با سلامتی انسان‌ها مرتبط هستند، این موضوع اهمیت و فراوانی بیشتری پیدا می‌کند. هرچند کادر درمان، نقش مهمی در حفظ و بهبود سطح کیفی مراقبت‌های بالینی و سلامت جامعه ایفا می‌کند؛ اما این قشر از جامعه به اقتضای وظایف شغلی و شرایط خاص محیط کار در مواجهه با تهدیدهایی هستند که می‌تواند با اعمال فشارهای شدید روانی، سلامت آن‌ها را در ابعاد مختلف جسمانی، روانی و اجتماعی به مخاطره انداخته و موجب تضعیف عملکرد کاری آنان شود.

۶۰درصد کادر درمان در برخی از جوامع، از فرسودگی شغلی رنج می‌برند

دکتر زنیره سلیمی اضافه می‌کند: شیفت‌های کاری فشرده و زیاد، مشاهده رنج و مرگ بیماران، استرس ناشی از بیماری، تصمیم‌گیری‌های بالینی دشوار، مسئولیت‌های حرفه‌ای و مراقبت از بیماران از جمله شایع‌ترین عوامل استرس‌زایی هستند که پرسنل، روزانه در محیط‌های بیمارستانی و درمانی با آن روبه‌رو می‌شوند و گاهی سلامت روان آن‌ها را به مخاطره می‌اندازد و گاهی عملکردشان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

وی با بیان اینکه به دلیل استرس مزمن در این افراد، ریسک بالای بروز اضطراب و فرسودگی شغلی نیز برای آن‌ها در درازمدت محتمل است، عنوان می‌کند: بر اساس مطالعات صورت گرفته، مشخص شده حدود ۶۰درصد کادر درمان در برخی جوامع از فرسودگی شغلی رنج می‌برند.

این روان‌پزشک یادآور می‌شود: چنین حوادث تروماتیکی، می‌توانند احساس امنیت افراد را کاهش دهند، واقعیت مرگ را به آن‌ها یادآوری کنند و عوارض مضری بر سلامت روان افراد داشته باشند.

سلیمی متذکر می‌شود: علائم و اثرات روان‌شناختی منفی این همه‌گیری از جمله اختلال استرس پس از سانحه، اضطراب، افسردگی، ترس، استرس و مشکلات خواب، فرسودگی شغلی و تغییر عملکرد روزانه در کادر درمان بسیار شایع بود. همچنین برخی ویژگی‌های اختصاصی کووید۱۹ مانند همراهی آن با بیماری شدید و مرگ و میر، قدرت سرایت بالا و اینکه بسیاری از مبتلایان بدون علامت هستند، زمینه‌ساز افزایش اضطراب سلامتی در افراد بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه کادر درمان به ویژه جزو گروه‌های آسیب‌پذیر در این دوران بی‌سابقه بودند، می‌گوید: این افراد به دلیل افزایش احتمال تماس با ویروس در محیط بالینی، در خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت بوده و ترس زیادی از انتقال آن به اعضای خانواده و عزیزانشان داشتند. سایر عوامل استرس‌زا شامل اضطراب سلامتی، طولانی شدن زمان قرنطینه، ناامیدی، نگرانی، درماندگی، خستگی، کمبود لوازم محافظتی، اطلاعات ناکافی و آگاهی محدود از این ویروس، شایعات مختلف در سطح جامعه، ابهام و غیرقابل پیش‌بینی بودن شرایط، مسائل مالی، باورهای منفی درباره واکسیناسیون و انگ ناقل بودن منجر به کاهش سلامت روان و افت کیفیت زندگی کاری کادر درمان شد.

سلیمی خاطرنشان می‌کند: در کل می‌توان گفت نگرانی از ابتلا به بیماری و مرگ یا انتقال بیماری به خانواده، فشار کاری زیاد، شیفت‌های متناوب و ساعت کاری زیاد، نگرانی از کمبود وسایل محافظتی، فشار فیزیکی ناشی از تجهیزاتی مانند ماسک، شیلد و گان، محدود شدن استقلال و دستورالعمل‌هایی که موجب افزایش کار و نبود فراغت و مرخصی برای آن‌ها می‌شد، نگرانی از ناتوانی در انجام درست کارها، مواجهه با خشم و پرخاشگری بیماران و خانواده‌هایشان، مواجهه با مرگ بیماران و سوگواری خانواده‌ها، تنش و نگرانی در مورد مدیریت امور خانواده، مواجهه با انگ بیماری و طرد شدن به خاطر کار در محیط پرخطر، همه و همه موجب فشار مضاعف روانی بر کادر درمان شد تا جایی که هنوز هم با گذشت چند سال از همه‌گیری کرونا برخی افراد درگیر مشکلات روحی ناشی از آن هستند. به خصوص افرادی که سوگوار شدند و عزیزانشان را از دست دادند؛ چراکه اغلب در آن شرایط امکان برگزاری مراسم عزاداری به صورت کامل وجود نداشت و این افراد سوگ حل نشده دارند و برخی همچنان به ما مراجعه می‌کنند و تحت درمان هستند.موضوع سوگ پایان نیافته و تبعات آن در کادر درمان خیلی پررنگ‌تر بود.

بروز اختلال شناختی در ۴۵ درصد افرادی که کرونا را تجربه کردند 

وی متذکر می‌شود: اختلالات شناختی ناشی از کرونا یکی از تبعات این بیماری بود. ویروس کرونا می‌تواند تأثیرات مخربی روی مغز انسان داشته باشد به طوری که سبب مشکلات حافظه، تمرکز، نقص توجه و سایرعملکردهای شناختی مغز می‌شود. این مشکلات شناختی حتی در افرادی که بیماری خفیف کووید را تجربه کردند نیز دیده می‌شود.

سلیمی ادامه می‌دهد: در ۴۰ تا ۴۵ درصد افرادی که مبتلا به کرونا شدند، اختلال شناختی بروز کرده و ۲۷ درصد افرادی که دچار این بیماری شدند، عملکرد حافظه و توان مغزیشان به وضوح دچار افت شده است. این اختلال در برخی بیماران بهبود یافته شدید بوده به طوری که پس از مدت‌ها هم که دوباره مورد بررسی قرار گرفتند، تغییر چندانی در عملکرد شناختی آن‌ها رخ نداده بود.

این استاد دانشگاه تشریح می‌کند: اختلالات شناختی طیف وسیعی دارد و از یک مشکل کوچک در حافظه و تمرکز و نقص توجه تا بیماری‌های سنگین و جدی مانند آلزایمررا در بر می‌گیرد. در واقع افرادی که به کووید مبتلا می‌شدند به خصوص افراد جوان، وقتی پیش ما می‌آمدند، اظهار می‌کردند حافظه‌شان مثل قبل نیست و نمی‌توانند تمرکز کافی در انجام کارها داشته باشند.

بروز اختلال خواب در ۷۰ درصد افراد 

این روان‌پزشک اضافه می‌کند: بیماری کرونا عملکرد اجرایی مغز را تحت تأثیر قرار داده؛ یعنی علاوه بر تأثیر مستقیمی که ویروس بر سلول‌های مغز ‌گذاشت، اختلال خوابی که ایجاد می‌کرد موجب تشدید اختلال شناختی می‌شد تا ۷۰ درصد بیماران کووید به ویژه در کادر درمان دچار اختلال خواب شدند و با علائم بی‌خوابی، پرخوابی، خواب‌آلودگی‌های روزانه، کابوس‌های شبانه و خواب‌های منقطع به ما مراجعه می‌کنند.

سلیمی تشریح می‌کند: کووید در مناطق مهمی از مغز سبب تسریع پیری سلول‌های مغزی می‌شود و احتمال خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری‌های شناختی را افزایش می‌دهد. ما به وضوح دیدیم سالمندان و افرادی که بیماری زمینه‌ای داشتند، دچار اختلالات شناختی جدی و مزمن شدند، به خصوص علائم آلزایمر تشدید شد.

وی می‌گوید: دربیماران آلزایمر مراجعه‌کننده، پس ازهمه‌گیری کووید، عواملی همچون قرنطینه کرونا و کاهش روابط اجتماعی و رفت و آمدهای حضوری، سبب تشدید علائم شناختی شده بود. در افرادی که بر اثر کرونا بستری می‌شدند، مشکلات شناختی خیلی واضح‌تر از بقیه بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه به یکی دیگر از تبعات کرونا اشاره و اظهار می‌کند: کرونای طولانی علائمی شبیه سندرم مزمن دارد و بسیاری از افرادی که کووید را از سر گذراندند، به سندرم خستگی بعد ویروس مبتلا شدند که شامل مجموعه‌ای از علائم است؛ علائم و نشانه هایی که پس از بهبود بیماری کرونا در افراد بروز کرد و آن‌ها را برای هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها درگیر خستگی و دردهای مزمن، احساس مه‌مغزی، تنگی نفس و اختلال در حافظه و توجه و افسردگی کرد. بروز این نشانه‌ها در خانم‌ها، افرادی که سن بیشتر یا بیماری زمینه‌ای داشتند، بیشتر بود و با استراحت هم برطرف نمی‌شد البته خیلی‌ها با گذشت زمان به تدریج بهبود یافتند.

بروز مه‌مغزی در ۳۰ درصد افرادی که به کووید ۱۹ دچار شده‌اند

سلیمی عنوان می‌کند: حدود ۳۰ درصد افرادی که به کووید۱۹ دچار شده‌اند، یک وضعیت روان‌شناختی طولانی با عنوان مه‌مغزی را گزارش کرده‌اند؛ این اختلال شامل علائم کاهش و ضعف حافظه و مشکل در تمرکز است و توضیحی که بیماران در مراجعه به ما داشتند این بود که انگار وضوح ذهنی‌مان کم شده، فعالیت‌های روزانه را فراموش می‌کنیم، در انتخاب کلمات مشکل داریم و وقتی می‌خواهیم صحبت کنیم، در به یاد آوردن کلمات مشکل داریم. احساس سردرگمی و کند پیش رفتن کارهایی که پیش از این به راحتی و در زمان کمتری انجام می‌شد، آشفتگی افکار، کاهش انرژی، بی‌حسی عاطفی و تغییرات خلق و خو از دیگر نشانه‌های مه‌مغزی است. در واقع مه‌مغزی روی حافظه، تمرکز و عملکرد روزانه فرد اثر می‌گذارد و متأسفانه در برخی افراد هنوز پس از گذشت یکی دو سال از تمام شدن همه‌گیری کرونا همچنان علائم با شدت و ضعف گزارش می‌شود، به ویژه در کادر درمان چون استرس‌های روزانه‌شان بیشتر است.

وی ادامه می‌دهد: ما در گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد چندین مطالعه درخصوص اثرات کرونا بر بروز یا تشدید اختلالات روانی و شناختی داشتیم و نتایجی که بدست آمد، خیلی شبیه نتایج مطالعات بین‌المللی بود. در پژوهشی که داشتیم متوجه شدیم کادر درمانی که در خط مقدم مبارزه با کرونا کار می‌کردند بیشتر در معرض اضطراب کرونا، اضطراب سلامتی، افت کیفیت زندگی، افسردگی و استرس مزمن قرار داشتند. همچنین کادر درمانی که ساعات بیشتر و شیفت‌های متوالی‌تری در بخش‌های کرونا کار کردند، نسبت به افرادی که در بخش‌های کم‌خطرتر فعالیت داشتند، مشکلات روان‌شناختی بیشتری را تجربه کردند. در تمام پرسشنامه‌ها و مصاحبه‌هایی که در این پژوهش انجام دادیم، فرسودگی شغلی کادر درمان نسبت به سایر پرسنل غیر درمان، بسیار بیشتر بود.

خبرنگار: مـعصومـــه مؤمنیــان

معصومه مؤمنیان